Met al dat ziek zijn zou een mens vergeten dat we eigenlijk midden een verhuis zitten!
Beetje per beetje begint ons huisje geïnstalleerd te geraken en het oude huisje blijft leeg achter.
Oef, sinds ongeveer 10 seconden kan Shannon in haar nieuwe kamer haar intrek nemen. Haar kleertjes zitten in haar kast, haar bed is gemaakt, haar stereo op haar nieuwe (lees: tweedehands) bureau, ... Maaaarrrr: haar rommel die verstopt zit in drie kartonnen dozen laat ik vol liefde aan haar over.
Hoe is het mogelijk dat een 9-jarige zoveel spullen heeft?! Was ik ook zo op die leeftijd? (Moeke, het is retorisch hé)
Zelfs met haar nieuwe bureau zal ze nog plaats te kort komen. En dan komt de strenge ik naar boven. Alles wat niet in de kasten kwijtraakt, zal naar het containerpark verdwijnen. Dat zal nu al de derde keer zijn in een jaar tijd dat ik het vraag. Telkens verdwijnt er zo'n klein vuilzakje, maar nog steeds blijft er veel te veel achter.
Wat doen we komend weekend? Kinderkamers opruimen. Joepiejoepie !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Oei oei...wat een strenge blik zie ik zo voor het péécééschermpje verschijnen??
Nu ja...vrij grappig als grote zus van kleine zus (of: hoe een kamertje vol vol vol rommel kan liggen, en er bij wonder zelfs een grote zak sigarettepeukjes kan verschijnen vanonder het tafeltje...). Hihi...dat laatste zou ik toch maar niet aan de grote meid verklappen voor haar kamertje in orde is...
Een reactie posten