De behandeling van kanker ...

... verandert je slaappatroon
Net als je voelt dat je lekker in slaap aan het soezen bent, doet één of ander stom ding je de beslissing nemen om je te draaien. Big mistake ! Het zweverige gevoel is meteen weg en het enige wat je nog kan doen is uren aan een stuk zoeken naar een positie waarin je toch niet nog ergens pijn voelt. Forget it! Dan kan je beter (zoals ik nu) wat aan je pc gaan klooien.

... zorgt ervoor dat je een nultolerantie krijgt
Het feit dat je eigenlijk na twee maanden nog steeds maar half weet wat je hebt, maakt dat je kwaad wordt op je dokters.
Het feit dat je wat ruimte voor jezelf nodig hebt, ook letterlijk, zorgt ervoor dat je Duitse Dogjes plots véél te veel plaats in nemen.
Het feit dat het hekken naast je huis nu nog steeds niet geïnstalleerd werd, waardoor de kindjes niet alleen kunnen buiten spelen, doet je tieren dat 'die kerel nu ook niet meer moet afkomen en zijn centen houden we!'

... verandert je zelfbeeld
's Morgens sta je op, met het oude beeld van jezelf in gedachten. Tot je plots in de spiegel kijkt. Oeps, aan je linkeroog heb je praktisch geen wimpers meer. Maquilleren wordt dus moeilijk.
De wallen onder je ogen worden grauwer met de dag. Amai, en de mensen moeten nu nog geloven dat je 26 bent??
Je mankt om de pijn in je ledematen toch een beetje te kunnen opvangen. Nog efkes en je krijgt een wandelstok van je kinderen cadeau.
En ondertussen iedereen maar denken dat je zwanger bent en op het punt staat om te bevallen.

... verandert de lichamelijke intimiteit met je partner
Komt hij niet aan je uit angst je pijn te doen? Of moet hij je toch gelijk geven als je vermoedt dat hij je minder aantrekkelijk vindt?

... verandert de emotionele intimiteit met je partner
Ja, je was er al van overtuigd dat jij en je ventje de beste vriendjes waren. Maar nu is alles nóg intensiever als je samen iets leuks doet of even bij de dingen stil staat.

... verandert de band met je familie
Ook al dacht je eigenlijk al dat je een goede band had, plots blijkt hoe graag je elkaar allemaal ziet. Je spreekt het ook meer uit: 'ik hou van je'. En de bijhorende knuffel die je al jaren niet meer gaf, lijkt nu zo vanzelfsprekend.

... zet je in de spotlights
en eigenlijk weet je niet goed hoe ermee om te gaan. Er zijn dagen dat je even gewoon wil dat iedereen normaal tegen je doet. Maar de dag erop heb je toch zin om weer over je kanker te beginnen. Vermoeiend voor je omgeving !

... verandert je humor niet
maar wel de manier hoe mensen erop reageren. De grap van drie maanden geleden, bestempelen ze nu als 'zwarte humor' en blijkbaar ook 'niet toegelaten'.

... maakt je wisselvallig
en je kan ook niet altijd alles op de bijwerkingen steken. Je moet gewoon mee met de 'roller-coaster'. Het ene moment voel je je lekker in je vel, om twee seconden later uit je sloffen te schieten of in een hoekje weg te kruipen.

... maakt sommige zaken zó banaal
Als je ventje en je zoontje voor de zoveelste maal in discussie gaan over pietluttige zaken, dan kan je het niet verdragen als ze zoals gewoonlijk allebei op je schouder komen uithuilen.
'Vecht het toch zelf uit! En wees gewoon eens wat vriendelijker tegen mekaar, dan komt het goed.'

... geeft je een gevoel van onmacht
Je wil je goed voelen, maar je lichaam wil niet mee. Je wil positief denken, maar je omgeving drukt je dagelijks met je neus op de feiten: JE HEBT KANKER.
Je wil toekomstplannen maken, maar weet niet hoe je er binnen hier en een jaar gaat bijlopen.

De behandeling van kanker is een mes met twee kanten: het maakt je belabberd maar tegelijk leer je genieten van de kleine dingen...