Zo snel kan het dus gaan met die chemo...typte Kleine Zus in het berichtje hiervoor dat ze zich een stuk lekkerder voelt...nu zijn ze met hun gezinnetje in de spoedafdeling van het ziekenhuis!
De grote boosdoener: koorts!
Veel meer kan ik jullie ook niet vertellen, ook wij wachten nog op een beetje een geruststellend telefoontje!
En dit is weer één van die baalmomenten! Hierbij heb je helemaal de keuze niet, niets hangt af van een eigen sterke wil, wat men dan ook allemaal moge beweren. Nu is K weer de enige echte die het voor het zeggen heeft: GGGGRRRRR!!!!
Rijstpap in mijn oren, pudding in mijn haren, taarten overal om me heen, ballonnetjes flapperdeplap, en prikkende ogen van de versgepulkte veldbloemen die ik in vaasjes aan het zetten ben voor het lentefeest van Soetkin morgen. Het vrolijke feestgevoel slaat gelijk om...voel me nu vooral machteloos en in stukjes getrokken. Wil natuurlijk bij ons gezinnetje zijn, want Soetkins lentefeest dat vier je maar één keer, maar aan de andere kant, wil ik ook maar meteen in onze oude kar stappen en naar het ziekenhuis sjeezen...BAH!

Getekend, Grote Zus