Dag der Minder-Goed-Nieuws Part 37!

Gisterenavond, na mijn werk, natuurlijk naar het ziekenhuis gereden. Mieke werd juist verzorgd, dus Moeke, Jules en Didier stonden in de ziekenhuisgang te wachten. Vanzelfsprekend een bedrukte stemming.
Enige tijd later mochten we binnen...zus Mieke, bleekjes en tussen de buisjes, infusen, slangetjes...even wat onwennig, voelde het voor mij, maar dat werd dus snel doorbroken. We waren ons al snel aan het verwonderen hoe knap al die dokters de riolering van Mieke in orde hadden gekregen, de buizen, zelfs met terugslagklep (chiffon, zoals we da hier noemen), volleerde loodgieters!

"Ik wil er één gaan roken!" (beetje moeilijk met al die attributen aan je lijf).
Maar dat euvel werd snel verholpen, want de nachtverpleegkundige zou wel mee in het complot betrokken worden. Het bed met hebben en houwen zou naar het rokerslokaal gereden worden...
Op datzelfde ogenblik kwam de kamergenote binnen, al even enthousiast over dit rebelse idee. Nee, ze zouden samen 's nachts wel naar dat rokerslokaal geraken!

Ondertussen kreeg Mieke wel dorst, na een dag volledig nuchter te zijn geweest. Moeke hielp haar een slokje water drinken, even gorgelen, om het daarna weer uit te spugen...

Tussen alle planningen van staatsgrepen door (ja...de ziekenhuisgangen zouden worden onveilig gemaakt), en na het gegorgel, kwam een lieftallige verpleegster binnen. Ze had een spuitbus Evian bij zich, zo'n "voel-je-heerlijk-in-je-vel-bus".

Moeke en Ik stootten elkaar even aan "Wat lief dat ze daaraan denken, dan moet Mieke niet de hele nacht door de verpleegster bellen als ze dorst heeft en weer wil spoelen".
Om daarna meteen de beredenering te maken "Oh, dat wil ook zeggen dat ze vannacht nog niet zal mogen drinken".
Daaropvolgend beginnen Mieke en Didieer onbedaarlijk te lachen...
Ja, hoor, Mieke had nietsvermoedend de spuitbus in haar mond gespoten....

Lieve lezers, SPUIT NOOIT EEN BUS EVIAN IN DE MOND!!!!! Alleen uitwendig gebruik, om het velletje te verfrissen. Hilaaarisch, neem het van mij aan...

Verbazingwekkend hoe een lach en een traan zo dicht bij elkaar liggen, nietwaar...

Maarre...alle gekheden op een stokje...Mieke komt normaalgezien morgen al naar huis terug. In het ziekenhuis kan ze er toch niets doen. Dus, met een beetje geluk komt ze haar eigen blogje terug versterken.....

Grote Zus