Haaidiehoo

Hoi, ik ben er terug.
Nee hoor, nog niet terug thuis, maar wel terug in bloggertjesland.
Mijn schat van een ventje heeft ervoor gezorgd dat ik terug 'mobiel' ben.

Ik zag dat Grote Zus al liet weten dat ik mijn langverwachtte vakantie spendeer in het ziekenhuis. Jip, niet zo leuk. Maar ondertussen kreeg ik een knus zolderkamertje waarin ik me toch een klein beetje thuis voel. En ook zo ongeveer de helft van mijn interieur van thuis is nu ook hierheen verhuisd. Leuker dan die kale muren.
Terwijl ik hier zit te typen ligt de nieuwe cd van Jamie Lidell (of hoe schrijf je het) lekker op en brandt er een sfeerlichtje.
Oeps, bijna vergeten, ja hoor, lig nog altijd in het ziekenhuis.

Blijkbaar heb ik op verschillende plaatsen in mijn darmen obstructies. En de pijn die hier bijhoort komt van de lucht die vast zit voor die obstructies.
Gisteren hebben ze de dosis morfine nog wat moeten verhogen, aangezien ik veel pijn bleef hebben. (Voor dames die hun kindjes puur natuur op de wereld zetten: zoiets dus. Voor de anderen: AI!)
Ook vanmorgen nog wat extra morfine, met het gevolg dat ik de hele voormiddag groggy heb doorgebracht. Noemen ze dit 'high'?? Er zijn toch aangenamer dingen zulle!
Nu, ik heb toch alleszins al heel wat minder pijn.
En met de cortisone hopen ze de ontsteking in mijn darmen wat te kunnen doen verminderen. Wat momenteel blijkbaar nog niet lukt.
Op dit moment zit ik vol ongeduld te wachten tot ik het kleine kamertje kan bezoeken. Vreemd hoe een mens zijn prioriteiten zich verleggen, hihihi.
En mocht de cortisone niet voldoende zijn, dan zou er eventueel geopereerd worden. Maar zo ver zijn we nog niet.
Op dit ogenblik overleef ik op water, sigaretten en veel slapen.
Klinkt gezond hé...

Ik hou jullie verder op de hoogte.

Een dikke knuffel voor alle lieve berichtjes van jullie. Dit houdt me recht!