Gisteren ben ik in obstructie gegaan.
Verdorie toch!
Maar ik was er vlug bij, waardoor het allemaal heel goed is meegevallen.
Eerst probeerde ik met een extra dexamethasonepilletje en in de zetel te blijven liggen. Maar dan is Ilse de pomp toch opnieuw komen aansluiten.
Van de pomp vrees ik dat ik gisteren nog niet zoveel effect had, maar vanmorgen gaat het al wat beter.
Die obstructie wil natuurlijk wel weer zeggen dat ik niet mag eten, en vannamiddag heb ik kookcursus, dus dat wordt interessant?!
Nee, momenteel leef ik dus weer eventjes op soep, yoghurt, pudding, misschien een ijsje vanavond en suikerrijke dranken. Ik weeg 51 kilo en zou dat graag zo houden.
Het is misschien wel zo dat als ik die cortisonepomp niet zou afsluiten, ik geen obstructies meer zou doen. Maar toen Didier en ik er gisterennamiddag over kletsen, hadden we allebei zo iets dat ik wel een hele week heel gelukkig heb rondgelopen zonder pomp.
En als ik dan één dagje moet uitzieken, we het er wel voor over hebben.
Nu, sowieso zal ik er straks met Marieke wel eens over praten. Mijn lichaam moet ook mee willen met mijn geest hé.

Nu voel ik me 95 %, dus vandaag druk doorwerken aan de trouwboekjes.
En deze namiddag kookles (zonder proeven, snif snif).
Dus weer een leuke dag voor de boeg!