Toch een dipje

Toen ik vanmorgen wakker werd had ik het gevoel dat ik de wereld kon veroveren.
Da's ondertussen dus wel gepasseerd.
Ik voel me belabberd. En niet alleen lichamelijk. Mijn planning vandaag was om ons oude huisje te gaan poetsen. Morgen gaan er weer wat kandidaat-kopers kijken, dus willen we dat het er spik en span (of hoe zeg je dat) uitziet.
Neen dus, mij lukt het niet vandaag.
Ik heb mij kort na de middag in de zetel geploft en heb mij wonder bij wonder nu tot aan de pc kunnen slepen.
De frustratie dat je ziet dat de wereld rond je verder blijft draaien, maar je zelf in de kolk wordt verzwolgen weegt wat extra door. Ik denk door de vermoeidheid.
Mijn darmen liggen compleet in de knoop en mijn anders hyperactieve lijf laat mij nu in de steek.
Daarbij komt het schuldgevoel dat ik vandaag dus maar alles aan mijn ventje moet overlaten, terwijl die er een drukke dag heeft opzitten op zijn werk.

Daarnet ook even de bijsluiters gelezen van de extra medicatie die ik nu neem. Vooral de bijwerkingen zien er veelbelovend uit.

Tegen de misselijkheid:

• slaperigheid maar tegelijk ook slapeloosheid
• abnormale oogbewegingen
• geritmeerd uitsteken van de tong
• langdurige flexie van het hoofd naar achteren

Tegen de spier- en gewrichtspijnen:

• oorsuizen en doofheid
• hallucinaties
• stemmingswijzigingen
• bloedbraken
• ademnood en bronchospasmen
• netelkoorts en jeuk
• wazig zien en irritatie van de ogen

Een mens zou zich beginnen afvragen of de bijwerkingen van de chemo toch niet beter zijn?

Ik ben al blij dat ik kan eten vandaag, ook al heeft niets de smaak wat het hoort te hebben. Maar na alweer een kilootje af, ben ik al gelukkig met alles wat ik binnenheb.

Mijn gezwollen buik mindert niet. Het is zelfs zo dat een stuk van Dadizele denkt dat ik zwanger ben. Maar dat stoort mij niet. Alleen jammer dat zo zonder haar, 10 kilo minder dan met Kerstmis, een opgezwollen buik en alle bovenstaande bijwerkingen het soms moeilijk wordt om je als vrouw nog sexy te voelen.

Morgen beter!