Eén van de bezoekers

Tja, mea culpa, mea culpa...ik was dus één van de bezoekers waardoor nu een zusje vermoeid is geraakt.
Die chemodaagjes zijn natuurlijk moeilijk in te vullen. Daar lig je dan een hele dag te wachten tot die zakjes leeg zijn gedruppeld. Hèt moment bij uitstek om nog even als zussen bij te kletsen met elkaar. Over chemo, over het werk, over jeansbroeken die vandaag precies niet lekker zitten, over de kindjes (want ja, ook al staat het precies allemaal eventjes stil in dat kamertje...alles draait gewoon verder, hè...).
Ik hoop natuurlijk dat je je al snel wat uitgerust voelt (wat niet vanzelfsprekend zal zijn, dat hebben de afgelopen weken al doen uitschemeren), want je zou natuurlijk "kleine" Zus niet zijn, als je toch niet gewoon vanalles op je agenda zou gezet hebben (instuif, lentefeest en waarschijnlijk nog veel te veel andere dingen). En ik maar denken dat ik in een snelvaartje leef!
Nee, dan "Kleine" Zus,...nog veel drukker dan ikke! mmmmmm (zie je graag).
"Grote" Zus