Goh, ik heb veel te veel te vertellen en weet niet waar ik moet beginnen...
Eentje per eentje dan maar?

Gisteren was in 1 woord: PERFECT !
Na een heleboel mailtjes, telefoontjes, kaartjes, ... met heel lieve geproficiateerde gelukswensen begon mijn dag natuurlijk al pico bello.
En ook 's avonds toen mijn zolderkamertje vol volk zat en de champagne ontkurt werd was ik puur aan het genieten, moe en versleten na een heerlijke dag.
Bedankt aan iedereen voor de zoentjes, knuffels en natuurlijk heel leuke cadeautjes ;-)
Ik voel me weer een klein kindje (of ben ik dit gewoon nog altijd?).

Vertelde ik vandaag nog aan een lieve vriendin: mijn dagje gisteren was onderverdeeld in 95 en 5 %.
Ik was 95 % dolgelukkig, door het dolle heen, liep op wolkjes en voelde me heel bijzonder.
Maar zoals waarschijnlijk wel niet anders kan was die resterende 5 % af en toe wat zwaar.
Waarom snijdt een mes altijd langs twee kanten?
Af en toe kwam het toch in me op dat dit de eerste keer was dat er zoveel aandacht werd geschonken aan mijn verjaardag, en dat dat eigenlijk puur door die K kwam.
Ik heb heel veel gelachen gisteren en immens veel plezier gemaakt, maar toch telkens met een traantje in elk oog.
Maar misschien doen net die traantjes me des te meer genieten van alles en iedereen rondom me?

Het was inderdaad een dag om nooit meer te vergeten. En ook vandaag loop ik nog op wolkjes, met mijn hoofd in de zevende hemel. Nagenieten, nagenieten, nagenieten, ...

En waar ik meest van heb genoten? Van de volgende drie dingetjes:

Samen met mijn ventje ben ik gaan winkelen, morfine verdeeld over mijn hele lijf, hihi. En ik heb een prachtige ring gekregen! Vond ik zo lief en romantisch, en zeker niet iets wat ik had verwacht! Mijn ventje is er toch weer in geslaagd om mij te verrassen.
Alleen liepen we allebei sip de winkel terug uit. De ring moet worden aangepast, hij is te groot (of vingers te klein), waardoor ik 'm dus pas komend weekend zal hebben. Maar trots als ik ben zal ik dan een foto posten. Kunnen jullie allemaal lekker jaloers zijn ;-)

En dan zijn we gewoon rustig naar huis geweest, waar ik wat van de hondjes heb kunnen genieten. Hector is alweer gegroeid, dus dat deed me wat hartpijn dat ik dit moest missen.
En dan lekker bij elkaar in de zetel, op ons gemakske wat kletsen en knuffelen. Schade inhalen na een paar dagen ziekenhuis.

En toen ik 's avonds terugkwam in het ziekenhuis kreeg ik een heerlijk ijsje van de verpleging. Ik kan het je zeggen, als je al vijf dagen niets mag eten, dan is dit een puur godsgeschenk !!

Zo wil ik nog veel verjaardagen meemaken (maar dan niet meer in het ziekenhuis).
Amai, alleen wordt het mij nu moeilijk gemaakt om iets leuks uit te vinden voor de komende verjaardagen van mijn mama en mijn ventje! Niets kan tippen aan gisteren...

Nu kruip ik weer in bed op mijn zolderkamertje, moe maar voldaan ...