Mee-eters. Tot ik ziek werd, of beter, de stempel 'terminaal' kreeg, had ik de eer nog niet gehad om ze te leren kennen.
Ik erger me blauw, paars en groen aan mee-eters.
In mijn omgeving heb ik het geluk om heel veel vrienden te hebben (en onder vrienden catalogeer ik ook familie). En één voor één zijn ze oprecht, dat meldt mij mijn zesde zintuig.
Je merkt vlug genoeg of iemand iets oprecht meent of niet.
Maar ... Sinds ik 'ziek' ben (en dit zet ik tussen aanhalingstekens omdat ik me momenteel picobello voel), komen er mee-eters langs.
Mensen die o zo vriendelijk zijn, maar je tegelijkertijd uitvragen. Heb ik geen probleem mee hoor, dat doet iedereen die ik ken. En als ze het zelf niet vragen, dan vertel ik het wel ;-)
Maar als dan moet blijken dat hier misbruik van gemaakt wordt? Nee, da's erover !
Ik ben ziek ! En het is ernstig ! En ik zal je nog meer zeggen: het is NIET LEUK !!
Hoe kan iemand het dan in godsnaam in zijn hoofd halen om zichzelf in een slachtofferrol te duwen??
Iedereen heeft problemen, grote of kleine. Maar mijn idee daarbij was steeds dat er mensen zijn die het slechter hebben dan ikzelf. Ik hou me vast aan de goeie herinneringen en plan leuke toekomstdingetjes. En zo kan je automatisch beter omgaan met je kleine of grote problemen.
Iedereen heeft ook moeilijke momenten, misschien zelfs voor langere periodes. Zoek hulp !
Die hulp is soms dichter dan je denkt, dus zoek ze niet altijd te ver.
Maar mee-eters hebben het lef om mensen met problemen uit te lachen!
Ze hangen het slachtoffer uit, ze vertellen leugens om aandacht op te eisen en medelijden te wekken.
Sorry, maar zo kun je echt wel mijn interesse niet winnen !
Het is niet leuk om ziek te zijn, en nog minder leuk om je toekomst niet in eigen handen te hebben.
Dus waar die mee-eters het lef halen om van hun mugje een olifant te maken, op de rug van echte 'slachtoffers', het is me een raadsel.
Maar één ding weet ik zeker, het maakt me razend !!!
4 opmerkingen:
Lieve Mieke,
tja, mee-eters, ze zijn er altijd en overal! ze gaan zichzelf interresant voelen als ze als parasiet kunnen teren op jouw ongeluk. Zo noem ik dat! het is het soort dat je komt bezoeken en dan niks anders doet dan over zichzelf vertellen, en toen IK ... bla bla bla
Ik heb een zogezegde "vriendin" die niks meer laat weten omdat zij "vroeger" als kind nb ook vanalles meegemaakt heeft, "ook" gevochten heeft, ze is nu een volwassen vrouw moet je weten! (zonder kinderen)en ze zegt me doodgewoon: ja, het leven gaat verder en ik heb ook het een en ander! asjeblief zeg! zo zie je maar hé, sommige mensen worden nooit volwassen als je het mij vraagt. En dat noemt zichzelf dan psychologe pff.
Trek het je niet aan Mieke, geniet van je gezinnetje en de goeie momenten en laat die mee-eters stikken in hun eigen gif. Onverschilligheid naar hen toe is de beste methode ermee om te gaan denk ik. Jij telt nu! alleen jij en ge gezin!
Wat stilte op je blog? ok hoor! ik denk daarom niet minder aan jou,
heel veel liefs,
Claudine
Mieke
trek je het niet aan! steek er geen energie in joh! dat meisje is ook ziek, alleen van een andere aard... je doet dat niet zomaar hé! maar ik vind het inderdaad ook wel heeeeeel erg dat ze jou daarin betrokken heeft! maar laat het los, je boosheid zit in dit mailtje en voila, nu ga jij gewoon verder met genieten van jouw leven! en met de mensen die jij graag bij je hebt, om te beginnen je kids (al dan niet met windpokken) en je ventje...
liefs
tricky
Ik onthou vooral
1 dat je je nu picobello voelt (joehahiehaho) - ik ook trouwens, maar het gaat hier NIET over mij en
2 dat het leuker is om met iemand te lachen ipv iemand uit te lachen en
3 vooral dat alles relatief is (heb ik geleerd van een hele wijze mens uit Roeselare die zich voorlopig op de Zilverberg verschanst met zijn hele kroost & co), heel relatief, allé, niet alles, maar toch nogal wat. Laat het niet aan jouw hart komen, hou dat vrij voor wat echt belangrijk is (je weet wel wat).
Enne... ooit al een olifant gezien in een muggevel ? Van een strak pak gesproken. En dan die mug in dat olifantevel, je moet er niet aan denken... Prik -pfffffsssshhhhwiieeet. (Een klein beetje humor - flauw of niet - mag altijd dacht ik zo.)
hoi Mieke... ja hoor ik ken ze ook...soms wel meer dan ik wil... toch luister ik dan en geef raad, advies, meeleven.. want voor hen is hun probleem ook groot al is het niet te vergelijken met wat jij hebt.. ik herken het ook nog van de bestralingen: ieder had zijn eigen verhaal aan die lange wachttafels.. de één nog erger dan de ander....soort landje-pik....tja je kunt je ergeren of je schouders ophalen.. ik doe het laatste, al lukt me dat eerlijk gezec=gt ook niet altijd hoor....
Zeilen op de dag van vandaag,.. genieten van het moment.. niets van te voren plannen.. dat bevalt me momenteel goed..
geniet van je gezin meid.. je huisje en je tuin.. enne van de herfstzon en kleuren..
grts
frieke
Een reactie posten