Vandaag heb ik onze voortuin aangevallen. Het was héél dringend nodig, maar ik heb een tijdje de fut niet gehad.
Awel, ik heb ervan genoten om eens lekker te zwoegen.
Jammergenoeg is het werk niet afgeraakt, dus ik hoop nu natuurlijk dat ik morgen nog wat energie overheb, hihi.

Maar niet geklaagd, want Didier en ik hebben net twee dagen uitgerust in onze spiksplinternieuwe caravan, hmhm.

Woensdagavond zijn we hier vol goede moed vertrokken voor een eerste uitstap met The Caravan.
En we hebben wat afgelachen!
We waren op weg naar Maarkedal. Voor de mooie streek, de bergen en dalletjes, de bossen. Maar ik had er natuurlijk geen rekening mee gehouden dat we dan ook eerst door die mooie streek, bergen, dalletjes en bossen moesten rijden. Voor de eerste keer, mét caravan, in het donker. Ja hoor, we waren op avontuur.

De camping was immens klein (en eigenlijk ook een beetje een vuile eerste indruk). Maar na twee dagen ons te amuseren, zijn we aan het twijfelen of we eigenlijk niet gewoon onze caravan daar zouden laten staan. Er is nog een plekje vrij helemaal in de uithoek, tussen de bomen en waar geen kat (of toch op zijn minst geen mens) langskomt.

We hebben gelezen, gedronken, geslapen (alhoewel dat niet te best lukte met een Guust in de buurt), gewandeld, ... En Didier ging ook fietsen. Trots natuurlijk, hij fietste de Adriaan Brouwerroute. 45 km echte Vlaamse Ardennen.

Gelukkig gingen we donderdagavond naar een wellness-center, zodat hij toch een beetje kon recupereren, hihi. Hij was geradbraakt, ocharm.

Dus, de geest is weer vrij, de batterijtjes weer opgeladen.

En de darmpjes? Die blijven vervelend doen.

Vanaf vandaag probeer ik opnieuw een vloeibaar dieet. Misschien kan het zo weer wat beteren ...