Zaaaaaaalig! Ik heb na een vreemde nachtrust vol afkickverschijnselen opgestaan als mijn oude ikje. Ik voel me terug zoals voor de operatie, maar dan wel zonder de obstructies. Dus da's nog beter hé!
Om de pijn onder controle te houden is het nog wat zoeken, maar tot nu toe lukt het wel. Mijn pleister doet zijn best, en anders neem ik wat morfinepilletjes bij. Maar het feit dat ik weer gezellig naar tv kan kijken en verder lezen in één van de boeken van de boekenbeurs, stemmen me gelukkig.
Gisterenavond zijn Didier en ik zelfs een stapje gaan zetten. Natuurlijk de pilletjes thuis vergeten, dus was de avond iets vroeger afgelopen dan voorzien. Maar het was leuk ! We hebben ervan genoten om eens gezellig met vrienden iets te gaan drinken.

Nog even een bewijs van de onvoorwaardelijke liefde van honden. Hector neemt zijn beentje, knabbelt er twee minuutjes op. Springt uit de zetel en gaat een tweede been halen, legt het bij mij en gaat verder knabbelen op zijn beentje. Schattig toch !