Sinds maandag heb ik geen cortisonepomp meer. Aangezien ik eerst even wou afwachten wat het gaf, had ik het nog niet aan de grote klok gehangen.
En het gaat perfect !
Ik neem nu drie maal per dag dexamethasone, cortisonepillen.
Al de hele week ben ik een ander mens. Vreemd hoe zo'n pompje mij ergens toch meer belemmert dan ik dacht. Maar ik was er mij eigenlijk ook op aan het fixeren.
Het gaat zodanig goed met mij dat ik normaal wil zijn. En zonder pomp ben ik weer helemaal normaal en gewoon (in de mate dat dat mogelijk is hé bij mij).
Ik ben veel meer ontspannen, waar Didier lekker van meeprofiteert, hihihi.

Gisterenavond zijn we lekker uit gaan eten en gingen we nog iets drinken in een cafeetje hier in Dadizele. Het was heel gezellig.
Jammer genoeg toen ik vanmorgen opstond, had (en heb) ik pijn aan mijn voeten.
Ik weet niet hoe het komt. Maar normaal lig ik in de zetel vanaf een uur of acht 's avonds, terwijl ik gisteren mijn benen ben blijven belasten tot rond middernacht. Met van die lekker hoge pumps, je weet wel, een poging om er sexy uit te zien ;-D
Ik heb nu morfine bijgenomen, mijn voetjes liggen hoog en er liggen kersenpitkussentjes onder. De pijn is beetje per beetje aan het wegebben. Hopelijk kan ik nog iets doen vandaag, want om een hele dag in de zetel door te brengen, heb ik niet zo veel zin. We zullen wel zien...

Op zo'n moment spring ik een gat in de lucht dat ik een rolstoel heb. Natuurlijk kan ik wel rondlopen, maar het was toch makkelijker vanmorgen om met mijn rolstoel de baan af te leggen tot in de badkamer en zo.

Nu ga ik kijken naar een aflevering van Alias. Da's een serie die ik al een hele tijd geleden in huis heb gehaald, maar nog steeds niet heb bekeken. Ik vermoed dat het daarom is dat mijn voeten pijn doen. Ze willen me in de zetel binden om naar tv te kijken...