Opnieuw een goeiemorgen !
Alles blijft goed gaan met me. Gisterenavond was ik wel wat moe. Maar wat wil ik? Ik heb de cortisone op het minimum teruggebracht, dus die boost verdwijnt wat. En eigenlijk ben ik de laatste weken wel heel actief voor iemand die ziek is. Maar met een snoepje in de buurt en de tv op alle mogelijke onnozele serietjes, heb ik me lekker in de zetel genesteld met mijn nieuwe Snoopydekentje.
Ik ben al de hele morgen op mijn gemak wat aan het prutsen op de computer en in het papierwerk. En plots besef ik waar ik mee bezig ben...
Alles wat ik vanmorgen al heb gedaan, zijn voorbereidingen voor als ik er niet meer ben.
En het vreemde is dat ik er totaal geen wrang of verdrietig gevoel bij heb. Hoe zou dat toch komen?
Is het gewoon mijn karakter? Of duw ik de negatieve emoties weg?
Dat laatste denk ik toch niet. Maar het is wel zo dat een mens niet weet wat het is om te sterven, zelfs al zit je in mijn situatie.
Ok, je bekijkt alles vanuit een ander standpunt. Maar op dit ogenblik ben ik alweer volop toekomstplannen aan het maken.
Ik bel vanavond de tuinaannemer om een afspraak te maken. Dit voorjaar wil ik onze tuin goed onder handen nemen.
Morgen ga ik met mijn beste vriendin naar de Ikea om onze slaapkamer verder te kunnen inrichten.
Zie, allemaal plannen om lekker verder te gaan met mijn heerlijke leven.
En wat ben ik vanmorgen aan het doen?
Foto's bestellen om in een fotoalbum te steken voor de kinderen.
Mijn blog afprinten om in de map te steken voor Didier.
Nadenken of het niet te arrogant is om een foto van mezelf cadeau te geven aan mijn mama, broer en zus.
De verzekering van de auto's in orde brengen, voor het geval Didier er later niet zou aan denken.
Hoe absurd zit het leven in elkaar? Of moet ik zeggen de dood?
Iedereen zal daar wel op een andere manier mee omgaan, maar ik denk dat ik gewoon mijn nuchtere zelf blijf. Het valt me op hoe zakelijk ik met mijn afscheid omga. Vreemde gewaarwording ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
wat zijn mensen toch sterk soms, en jij helemaal.. ik denk dat je niet bang voor de dood hoeft te zijn... waarom zou je.. je zorgen liggen op een ander vlak.. en daar ben je mee bezig...en dat is goed meid, dat is erg goed.....
en ik word elke keer weer stil bij jouw verhaal..
grts
frieke
Ik denk niet dat het raar is, maar vrouw en moeder-eigen. Dat blijf je voor altijd en hoe dan ook, en tja, we weten hoe ons gezinsgenoten (kunnen) zijn, die zorgrol zit gewoon in je gebakken. Vergeet niet dat jij ook voor gezorgd mag en moet worden ;)
Leuk naar de Ikea! Niet alles leegkopen hé, laat nog wat staan voor ons ook! hehehehe
Je hebt trouwens mail :D
Grtz - Son & Co
wij kenne elkaar niet echt, maar ik volg al een tijd je blog. ik heb heel veel respect en bewondering voor jou! chapeau! het zit waarschijnlijk idd in de mama's ingebakken, dat zorg-dragen-voor, maar voor hetzelfde geld verdrink je nu in de emoties. jij bent echt een straffe madame!
sterkte
Annick
Met veel respect en bewondering lees ik elke keer je blog.
Hoe je omgaat met de hele situatie, het zakelijke, maar ook met je gezin. Ik vind je geweldig moedig.
Geniet van je uitstap naar ikea, leuke spullen zijn er altijd te vinden.
Liefs
Hey straffe dame!
Ik kijk toch echt wel naar je op hoor! Hoe jij inderdaad omgaat met alles... moet eerlijk toegeven dat ik me soms wel zorgen om je maak, als je weer eens met het zoveelste plan aan komt zetten, waarbij ik dan bang ben dat dat toch net iets te zwaar of te veel gaat zijn voor je (zoals bv naar leuven komen hé, hmhm!) maar je doet het toch maar... en je geniet echt 100% van alle momenten die je kan genieten hé! Knap hoor, want voor hetzelfde geld zat je nu in zak en as, en liet je je hoofd hangen en dat zou echt wel zonde zijn van de tijd, van jouw tijd, die je hopelijk nog heeeeeeel lang mag vullen met allerlei plannen en leuke ideeën...
ben blij dat ik je ken! en je weet dat ik er ook voor jou wil zijn hé! (ook als je wel eens zorg kan gebruiken!)
liefs
tricky
Hey zussemie: laat die foto maar komen, hoor, niekske arrogant. Trouwens: ik sleur je al de hele tijd in mijn agenda mee van vergadering naar vergadering. Pas op: ik heb je wel gelamineerd, anders verslijt de picture te snel, hè...
Enne Tricky, ik volg je helemaal in het gevoel van "Oei, doet ze niet teveel?" Maar wedden dat Mieke zich daar dus niks van aantrekt (nietwaar zus-lief?). Lof you!
Goeieavond Mieke,ook wij kennen elkaar nog niet echt.Ik ken je door ons Emily die bij Balder in de klas zit. Sedert de opnames van Hart voor Mekaar volg ik bijna dagelijks je blog. Telkens weer sta ik versteldt van jouw moed, jouw optimisme, ... CHAPEAU,je bent inderdaad een straffe madame!
groetjes,
Inge en co
Hey Mieke,
Een tussendoortje, waar ik althans, maar ik denk jij ook eens goed mee kan lachen. In de klas van Tristan leren ze over de ruimte. Een van de jongens was trots om te vertellen hoe de eerste man op de maan heette. Ik trots om ook de kinderen nog iets bij te leren, vroeg hen of ze wisten hoe het eerste hondje op de maan zijn naam was. Ewel Tristan wist het antwoord, hij sprong van zijn bank en ging in de spurt om de eerste te zijn en weet je hoe die naam was??? Samson. Dat was nu wel eens een heel eerlijk antwoord. Bij deze heb ik zelf het juiste antwoord niet gegeven, hij was zo trots dat hij wist dat het Samson was. Als dat geen schoon anekdootje is.
Groetjes Juf Joke
Eens moeder, altijd moeder zeker? Altijd willen zorgen voor een ander. Zorg dat je ook voor jou laat zorgen als het nodig is. Maar zoals ik dat hier lees, is dat zeker het geval. Je hebt volgens mij een fantastische man, liefdevolle kinderen en een prachtige familie voor je klaarstaan. En daar ben ik heel blij om.
Een reactie posten