Vandaag is het een jaar dat we weten dat ik eierstokkanker heb. Gisteren was het een jaar dat ze de kijkoperatie deden met het vermoeden dat ik endometriose had.

Dat jaar is voorbij gevlogen. Met hele grote downs, maar gelukkig met nog veel meer en grotere ups!
Maar ik mag er niet bij stilstaan dat die tijd zo heeft gevlogen, want wat betekent dat dan voor nu voor ons?

We zijn nu volop in de roes van ons huwelijk. En we genieten er ook van.
Maar als we eerlijk mogen zijn, Didier en ik zullen ook heel wat rustiger zijn als alles voorbij is.
Want dat hebben we vorige week wel beslist: vanaf nu is het aan ons: honderd procent !

Ik heb vorige week een lijstje gemaakt met wat ik zeker nog allemaal wil doen.
(De dingen die ik nog moet doen, zet ik liever niet op dat lijstje, dat zit in de lade.)
Nieuwsgierig wat er allemaal op staat?

Leuke uitstappen met de kinderen
Aan de zee wandelen
Een schaakbordkast installeren voor Didier zijn collectie
Naar het frietmuseum waar Nathalie werkt
Een fotoshoot met Didier (maar die zal ik nu hebben met ons huwelijk)
Een videoboodschap maken voor een aantal mensen
Terrasjes doen met Didier
Gaan wandelen met de hondjes
Naar Damme
Naar de nieuwe boekenwinkel in Roeselare
Mijn boek schrijven
Onze slaapkamer verder inrichten

Zo, dat is al een hele boterham hé.
Ik zeg al zo lang 'puur genieten', maar nu ik besef dat ik aan mijn laatste weken ben begonnen, doe ik het nog bewuster en intenser. En Didier mee met mij.

Dus dat belooft voor morgen!

Nu zul je me waarschijnlijk eventjes niet meer horen hoor. Want ons weekend zal ons weekend zijn.
Ik wil alvast iedereen bedanken voor de felicitaties, en zodra er foto's zijn zet ik die dan zeker op de blog.

Toedeloe! Ik ga nu trouwen...