Ik heb heerlijk geslapen tot vijf uur, maar werd wakker door een droom over hondjes en moest dan naar het toilet. Ik kroop nog over dicht bij Didier, maar kon niet meer slapen. Dat is dat het nadeel van de cortisone verhogen.
Maar voor de rest voel ik me weer heel wat beter!
Gisteren heb ik op mijn tempo wat dingetjes kunnen doen en wat kunnen rusten.
Maar de opmerkingen komen weer hoor. Rusten moet je doen, leg je in de zetel. Mensen, preventief rusten is iets wat geen zin heeft. En ik rust als ik voel dat het moet.
Gisteren kwam mijn broer langs. En ik heb ervan genoten. We hebben eens op ons gemak kunnen praten over mijn sterven, maar ook over koetjes en kalfjes. Als ik zo goed blijf (of nog beter ben ;-D ), dan gaan we zaterdag een kaasplankje eten bij hen en nemen we Guust mee. Dan kan hij nog eens gezellig spelen met Charlotte, zijn vroegere zusje.
Eten blijft momenteel wat moeilijk, want ik heb het ene moment last van constipatie, het andere moment last van diarree.
Deze middag zouden Didier en ik uit gaan eten, laat ons hopen dat het lukt.

Ik ben blij dat er nu altijd iemand bij me is, want mijn macht is toch heel wat minder.
Ik sla zelfs een beetje in paniek als ik weet dat ik een aantal uur alleen zal zijn.
Ik ben echt wel heel gevoelig om over mijn voeten te vallen. Misschien moet ik gewoon maar de rolstoel bij me nemen als er niemand is.

En wat me ook wel even opnieuw deed nadenken, is dat mijn immuunsysteem niets meer is.
Er mag dus niemand bij me langskomen die ook maar iets van infectie heeft, en uitstappen doen bij minder goed weer is uit den boze. Want dit kan allemaal mijn leven verkorten, en dat willen we niet hé.

Maar voor de rest zijn we er dus weer wat bovenop! Genieten !!!