Zitten jullie eventjes?
Gisteren was een bewogen en drukke dag.

Ik voelde me sinds maandagnamiddag niet zo lekker, futloos.
Tijdens de kookcursus 's avonds kreeg ik pijn aan mijn been en ik moest al de hele tijd slepen met mijn benen.
Toen ik gisterenochtend op stond, was ik aan het bibberen, sleepten mijn voeten over de grond, snakte ik naar adem, kortom: ik voelde me lamlendig.
Ik was ervan overtuigd dat dit het laatste zou zijn. Niet in tijd, maar wel lichamelijk. Vanaf nu met de rolstoel, niet meer naar de garage kunnen, geen grote uitstappen meer kunnen maken, ...
Ik stuur een mailtje naar Marieke, ze zou langskomen.
Rond een uur of tien vervang ik altijd mijn cortisonespuit.
Al puffen en blazen ben ik traagjes bezig tot ik de spuiten wil vervangen. En de aap komt uit de mouw: ik heb zo eventjes 20 uur zonder medicatie gezeten! Hoe het komt, weten we niet, maar de spuit was dus geblokkeerd. Waardoor ik geen medicatie meer kreeg toegediend en op korte tijd ontwenningsverschijnselen kreeg.
Awel, da' s niet aangenaam!!
Met een extra shot cortisone in de billen en een aantal uur uitzieken, ben ik er weer helemaal bovenop! Oef. Wat een opluchting.
Tegen de avond was ik er weer helemaal bovenop.

's Namiddags gingen we dan naar Hans Anders. Vijf weken terug kocht ik daar een nieuwe bril, maar sinds een tweetal weken kan ik niet meer naar televisie kijken en de laatste dagen ging ik zelfs zeker niet meer achter het stuur van de auto kruipen. Door de medicatie zijn mijn ogen compleet verzwakt.
Dus wij naar Hans Anders, om mijn ogen te laten testen.
Ik kom van -0.5 en -0.75 naar -2.75 en -2, en dat in een tweetal weken.
De verkoopster stelde voor om via de opticien te gaan, en dan duurt het een tweetal weken tot ik de nieuwe glazen krijg. Hector, Didier en ik stonden nogal beteuterd te kijken. Hoe leg je dit aan boord? Met eerlijkheid zeker?
Heel voorzichtig vraag ik aan de verkoopster of ik het even mag uitleggen. Ze knikt vriendelijk.
Ik zal binnen een maand of twee sterven, en ik zie nu niets meer. Dus om naar de opticien te gaan, nu mijn ogen te laten testen en dan nog twee weken te wachten, dat is geen optie.
De laatste tijd moeten we dit meer en meer zeggen, en het is telkens zoeken naar een zo rustige, sereen mogelijke manier. Moeilijk! Voor die andere personen.
De gerante kwam erbij. Heb je al ooit lenzen gedragen? Want die hebben we hier in alle sterktes en vormen en maten. Dat wil ik wel proberen!
Na een heleboel testen en in- en uitdoen vertrekken we naar huis met lenzen, een potje, spoelproduct en product tegen droge ogen. Als we naar de kassa gaan, krijgen we als antwoord: nee, probeer ze maar. Je ziet wel. En als er iets is, dan kom je terug om een andere soort.
Dus bij deze, ik heb het nog niet geteld, maar ik hoop dat Hans Anders uit de Noordstraat in Roeselare hier nu toch al een aantal maal is vermeld! Die vrouwen verdienen wat reclame!!

Op weg naar huis reed Didier, en ik was puur aan het genieten van het landschap rond mij. Ik zie terug alles! Joepie joepie joepie!!

Gisterenavond heb ik 'de Weduwnaar' van Kluun uitgelezen. Wauw. Ik ben er terug helemaal ondersteboven van. En het doet me ook nadenken over Didier in de toekomst.
Zeker een aanrader!

En nu ben ik er weer bovenop, mijn medicatie stroomt weer door mijn adertjes en dergelijke, dus vandaag weer wasjes draaien...

Enjoy the sun!