zondag 11 april 2010

De cirkel is rond. Vandaag is het precies een jaar geleden dat je ons hebt verlaten keppetje.
Een jaar met heel veel emoties : verdriet, machteloosheid, woede, ontgoocheling, moe zijn, stuurloos en willoos......maar ook al een beetje plezier, een beetje vergevingsgezindheid, een beetje levenslust, een paar nieuwe doelen ...
Dit gedicht van elke gekregen heeft me dit jaar het diepst geraakt en is zo waar (staat er al ergens op in verleden):
Samen waren wij één
met elk een vleugel
konden we vliegen overal heen.
Maar nu ben je weg,uit mijn leven voorgoed,
en ik wéét dat ik zonder jou verder moet
dus ik eet en ik slaap en soms lach ik wel weer
maar vliegen ...nee, dat kan ik niet meer
Dit omschrijft het allemaal ...
Soit ja misschien wil ik helemaal niet meer vliegen, misschien zal de gedachte aan hoe het met jou was altijd zoeter zijn dan wat de toekomst brengt ...misschien omdat het zo is, misschien omdat ik het zo wil zien ...misschien een beetje van beide...
Vandaag heb ik veel aan je gedacht ... vanmorgen op je jaarmis waar ik als ongeinviteerde vreemde op de laatste rij zat, op het kerkhof samen met je broer, vanmiddag in ons huis waar alles nog aan je doet denken, vanavond toen ik op club brugge was en we scoorden : toen stuurde ik je altijd een smsje met de stand, en als we weer naar huis kwamen dan belde ik je altijd ... nu hadden we net voor tijd een goal tegengekregen ... zelfs zonder de stand te weten wist je direct aan mijn stem hoe het zat hihi ...en nu hoe ik deze cirkel moet afronden.
In een mis van de paliatieve zorgen zeiden ze dat als men een steen plaatst, verplaatst of wegneemt in een rivier, de rivier nooit meer op een zelfde manier zal stromen ... dat is zo waar
in heel veel kleine en grote dingen in mijn leven betrap ik me er zelf op dat je je stempel hebt gezet ... ik draag heel veel van jou nog in me en ik hoop en weet dat dit zo zal blijven... dat is zo in karakter, manier van dingen aanpakken, manier van omgaan met mensen, shannon, en hondjes ...
tja je wist al dat ik een moeilijke leerling zou zijn hé, ik hoop wel als we elkaar ooit ontmoeten dat ik toch blijk geslaagd te zijn hihi (51% is ok hoor, onderscheiding zal er wel niet inzitten hihii)
Ik zou zo graag weten hoe het met je gaat, als je gelijk hebt gekregen of er tot je verwondering toch iets is na dit ...
ik zou eigenlijk ook graag weten hoe het met mezelf is ...want ik ben daar nog niet zo uit ... de rollercoaster van emoties : 2 weken geleden eigenlijk wat levensmoe, deze week was ik dan weer vol plannen... de ene week vind ik mensen toch nog wel ergens leuk, de andere week hoop ik wakker te worden als guust...
Maar keppetje in de loop van het jaar heb ik jou nog meer leren bewonderen, (wees gerust een heilige was je niet en wou je ook niet zijn en we hebben damiaan al dus voor zo'n klein land is dat al wel genoeg ...) maar de manier waar op je jouw ziekte hebt gedragen, hoe je hebt proberen te zorgen voor degenen die achter bleven, gewoon hoe je was = een mix van gezinswaarden, rebels, leven als een sneltrein, maar toch genoeg stops inlassen om samen te kunnen genieten van het leven, een duiveltje en een engeltje samen ... je was in elk geval een specialleke ...
Ik ga nu maar afsluiten keppetje voor vanavond ...
tot straks aan je plaatsje
Lu4ever je ventje ...

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey Didier,

Ik ben blij dat ik het afgelopen jaar "getuige" mocht zijn van je vele ups en downs,je wat kon opfleuren waar nodig...een jaar gaat zo snel...je was misschien geen genodigde gast in de jaarmis maar je zat daar meer op je plaats dan sommige anderen denk ik,maar soit je weet wel dat ik hier je mening deel!Een lach en een traan,...veel sterkte,groetjes Elke uit Vilvoorde

Tricky zei

ook langs hier een dikke knuffel voor jou vandaag...
en verder... lees je mijn mailtje en blogje maar ;-)

Maria Leclercq zei

Dag Didier,

Nu en dan kom ik eens piepen om te zien hoe het verder gaat.
Heb zelf al 9 jaar kanker en bijna 10 jaar getrouwd. Relationeel is dat soms heel zwaar vooral voor de gezonde partner. Die word soms vergeten.
Zelf hoop ik nog lang te kunnen genieten en dit samen met mien ventje en onze beestjes.
Vind het moedig dat je hier verder schrijft en ik hoop dat lotgenoten er ook iets aan hebben!

Ik wens je heel veel sterkte en geluk,dat je beetje bij beetje terug de vreugde voelt van het leven.
Mvg,
Maria Leclercq
Roeselare

tinne zei

Ook van mij een dikke knuffel,ik ben jullie niet vergeten
Groetjes
Tinne

Anoniem zei

Mooi...
Shirley