Een draaikolk van emoties. De ene dag neerslachtig, de andere hyperoptimistisch.
Kanker, chemo, menopauze, ... De reden van deze wisselvalligheid weet ik niet, maar ik leer ermee omgaan.

Ik las net de blog van een lotgenote (ellys.skynetblogs.be) waarmee het allemaal niet zo goed gaat. Na reeds jaren strijden hebben ze nu opnieuw uitzaaiingen gevonden. Slik.
Doet me des te meer beseffen dat we moeten genieten van elke goeie dag.

En dat heb ik dit weekend gedaan: genieten!
Gisteren toch nog wat klusjes in huis, maar zonder druk of stress. En 's avonds op ons gemak een glaasje drinken bij vrienden die sinds vorige week café houden.
En vandaag? Het zalige weer kon mijn dag niet meer stuk maken. Lekker lang geslapen (veel te lang, hihi) en dan gezellig ontbijten.
Een braadkip halen op de markt om dan op ons gemak buiten in het zonnetje te smullen en dan een zondags middagdutje.
Als straks de voetbalmatch gedaan is, gaan we nog wat wandelen in Roeselare en een terrasje opzoeken. Even onthaasten voor onze drukke week die morgen van start gaat.
Even weer puur genieten van 'ons' en van elkaar.

Liefst van al hebben we onze kindjes lekker dicht bij ons. Maar toch kunnen we genieten om volledig vrij en zonder verplichtingen een weekend door te komen zonder de pagadders. Hebben we wat extra tijd om aan elkaar te spenderen.

Al dat genieten en mij al bij al goed voelen, brengt me in de mood om beetje per beetje toch na te denken over mijn toekomst. Ik ben alweer aan het brainstormen over wat ik allemaal wil doen na mijn behandeling.
Misschien allemaal veel te vroeg, misschien is het voorbarig. Maar misschien is het ook mijn verdedigingsmechanisme die in werking treedt, defensief voor wat komende week allemaal zal gebeuren.
Drie dagen op en af naar het ziekenhuis, naaldje hier, fotootje daar, gesprekje ginder.
Angst? Ja. Maar ook hoop. En vooral rust dat ik nu toch wat meer zal weten, goed of minder goed.

De draaikolk van emoties zal me deze week zeker meesleuren, maar ik laat me niet doen!