Het verdict

Ik las net het berichtje dat ik vanmorgen op deze blog plaatste.
Voelde ik het aankomen misschien?

De openingszin van de oncologe deze middag: 'het is geen goed nieuws...'

De chemo die ik de laatste maanden kreeg heeft niets gedaan, behalve mij een belabberd gevoel geven en mijn wilde pluimen verliezen (letterlijk en figuurlijk).
De waarden in mijn bloed zijn zelfs iets gestegen, op de scan zien ze geen verandering. Niet meer, maar ook niet minder.
Vandaar dat ik constant pijn blijf hebben, dat was blijkbaar al geen goed teken.
Ik kreeg dus opnieuw carte blanche naar pijnstillers toe. Maar ik stel het toch zoveel mogelijk uit, omdat de bijwerkingen dan weer nefast zijn.

En nu?
Zondag ga ik voor twee weken op logement in het ziekenhuis.
Maandagmiddag doen ze eerst opnieuw een kijkoperatie om te zien of ze toch op één of andere manier kunnen opereren. Als ze dit kunnen, doen ze onmiddellijk verder.
Dus ik zal meer weten als ik maandag wakker word: als ik op mijn gewone kamer lig, kunnen ze niets doen. Als ik op intensieve zorgen liggen, hebben ze kunnen opereren. Wat of hoe, dat zien we dan wel weer.

Dus bedankt voor de lieve duimpjes die ik vandaag mocht krijgen, maar ik zou graag vragen of jullie die maandag dubbel en dik kunnen sturen.
Ook al kan ik niet op de computer, ik zal ze wel voelen aanwaaien.

Slaap zacht