In oktober krijg ik pijn aan mijn middenrif als ik lach en pijn onderin mijn buik als mijn ventje en ik vrijen.
Ik word naar de kinesist gestuurd, er zit vermoedelijk een spier vast op mijn rug.
Ik blijf pijn hebben, de dokter vermoed een maagontsteking. Ik krijg pilletjes.
Rond nieuwjaar begin ik serieuze darmkrampen te krijgen. Zelfs pilletjes helpen niet. Zowel de huisdokter als de dokter van wacht zeggen dat ik stress heb.

20 maart 2008 : na een kijkoperatie laat de gynaecoloog weten dat ik eierstokkanker heb.
We starten met Carboplatin - Taxol, een coctail aan chemo.
12 juni 2008 : na een hele reeks onderzoeken blijkt dat de chemo niet aanpakt.
16 juni 2008 : gynaecoloog doet een kijkoperatie om te zien hoe het nu juist met mijn buik gesteld is. Hij roept mijn ventje bij zich in zijn bureau om te laten weten dat het niet kan worden geopereerd en het er helemaal niet goed uit ziet.

Om 11u30 kwamen ze mij halen voor de kijkoperatie. Na immens afzien omdat ze een epidurale verdoving wilden steken, weet ik verder niets meer.
Tot ik wakker kwam op de Recovery. Wie dat uitgevonden heeft weet ik niet, maar er hangt daar dus een immens grote klok, zodat je je zeker niet kunt vergissen over het uur.
Ik kijk, en zie dat het 14 u is. Een zucht, wil verder slapen.
Om 16 u brachten ze me terug naar de kamer.
Na wat huilen en groen glimlachen word ik wat wakkerder en besefte ik dat ik immense pijn had aan mijn rug. Gisteren kwam er iemand langs van de pijnkliniek. Het is blijkbaar niet normaal dat ik zo'n last heb van een epidurale. Mij gelijk, maar dat doen ze mij nooit meer aan! Ik had inderdaad geen pijn aan mijn buik, maar in de plaats daarvan wel aan mijn rug. Laat maar zitten dan!

De verpleging heeft me zalig opgevangen ! En ook mijn kamergenootje, Annemie, heeft haar best gedaan om mijn korte verblijf in het ziekenhuis leuk te laten verlopen!

Gisteren kwam de oncoloog dan langs, voor ik vertrok naar huis. Ze sturen me nu door naar UZ Gent. Op zoek naar een chemokuur. Want de bestaande kuren hebben maar 1 % kans om aan te pakken en dat risico wil ze niet nemen.

Wat ik nu ga doen? Lekker genieten van de dvd-box van Desperate Housewives, rusten in de zetel en zorgen dat ik goed herstel van de kijkoperatie.
En daar ga ik nu aan beginnen ...