Ik zit erdoor, een wrak, kapot en versleten...
Constant word ik geconfronteerd met zaken die ik nooit meer zal kunnen doen en toekomstplannen die worden geschrapt.
Wat me ook opvalt is dat als je lichamelijk moe en ziek bent, je omgeving staat de springen. om je als eerste te helpen. Maar als je, zoals ik nu, mentaal versleten bent, dan weet de omgeving plots niet meer wat ze moeten doen.
Eerlijk? Ik wil dat de wereld even zonder mij gewoon verderdraait. Laat mij maar met rust met mijn piekeringen, mijmeringen, sniffelmomentjes.
Meestal geniet ik van alle telefoontjes, berichtjes, mailtjes, knuffeltjes, ...
Normaal vind ik het zalig als mijn gezinnetje mij nodig heeft en ik iedereen zijn problemen kan oplossen.
Maar nu wil ik enkel aan mezelf denken, ik met mijn gedachten. En eerlijk: ik vind het zelfs niet egoïstisch. Hier heb ik nu gewoon even nood aan.
Het is een klaagzang, maar zo voel ik me nu eenmaal.
Ik ben altijd sterk, opgewekt, doe verder, optimistisch.
Maar neem het me toch niet kwalijk als ik dit nu eens niet ben. Het gaat wel over...
5 opmerkingen:
Mieke,
Reeds een paar weken volg ik je dagboek. Ik wens je heel veel sterkte, en geniet maar van je gezinnetje.
Je mag gerust alleen maar aan je eigen denken hoor.
Het beste
Evi (Sofimo)
de omgeving excuseert zich.
De omgeving zit soms teveel zelf met verdriet, wil soms eventjes het allemaal niet meer zien : wil gewoon ons leven voortzetten zonder die vreselijke gedachte.
De omgeving wil nog een verschrikkelijke goeie tijd hebben : lachen, van alles tof doen, wil het leven samen uitpersen als een citroen : samen leven tot de laatste druppel.
Deze omgeving wil daarom afgesloten worden door grote omheiningen waar enkel wij in zitten en de rest buiten.
Hierbij denkt de omgeving soms teveel aan zichzelf : hij wil dat het zo tof wordt en houdt daarom te weinig rekening met beperkingen.
De omgeving weet daarom soms ook met zichzelf geen weg meer ....
alles willen NU en zo perfect mogelijk want het was vroeger tof zo dus waarom nu niet meer ....
ook de omgeving struikelt soms over aanpassingen ...
De omgeving zal proberen sterk te zijn voor je keppetje....
De omgeving,
lees Didier
Dag lieve Kleine, Grote Zus en Omgeving,
(Nu ja...wellicht zijn wij net zo goed omgeving, al zal de confrontatie misschien wat minder sterk zijn, want wij wonen niet in het zelfde huis, wat ook eenzelfde thuis zou moeten zijn).
Nee...egoïstisch kun je jezelf niet noemen, in de situatie waarin je nu leeft. Er komt ook heel wat op je af, en de snelheid waarmee het ons allemaal overdondert, zal zeker jou overdonderen. Dus neem gerust je tijd...neem gerust de Stilte...(misschien een praktisch puntje: geef jij een seintje als wij weer seintjes mogen geven ;))
En aan de dichtste Omgeving (lees: Didier), ook jouw gevoelens zijn wel degelijk echt en begrijpelijk...Misschien ben ik een beetje verdere omgeving...en ik heb soms het gevoel dat het af en toe gewoon niet mogelijk is om elkaar door alles heen te dragen. Het kan niet, maar misschien moet het ook niet: als jullie weten wat het basisgevoel naar elkaar toe is, dan is dat misschien gewoon het belangrijkste. Al die andere emoties die jullie/ons nu parten spelen (en daar reken ik mezelf ook bij, als jullie dit kunnen begrijpen), die zijn niet voor rede vatbaar, die kunnen we met ons heldere denken nooit zuiver krijgen, daarvoor gaan ze te diep, zijn ze te confronterend...Laat ons maar even aanvaarden dat je worstelt, laat ons ook maar meteen aanvaarden dat we allemaal worstelen, elk voor zich...
Wij houden van jullie!!!
Grote Grote Zus (één meter vijfenzestig)
xoxo
Je hebt nu volgens mij zeker alle recht om jezelf even op de eerste plaats te zetten, om je eigen gevoelens op een rijtje te zetten. Ik geloof niet dat zoiets egoïstisch is, eerder een noodzaak om verder te kunnen, om er daarna samen weer voor te gaan.
De opmerkingen van je omgeving (lees Didier) zijn herkenbaar. Het is hier net zo geweest en soms nog, het komt en gaat in golven. Af en toe proberen te negeren wat er gebeurt en het leven voortzetten zoals het was is een soort zelfbescherming voor mijn partner. En eerlijk gezegd, er zijn dagen dat ik daar graag in meega. Efkes doen alsof...
Een reactie posten