Zoals jullie misschien al konden lezen bij de vorige reacties (dank u Grote Zus om het te verklappen !), is de operatie voor de port-a-cath onder lokale verdoving vanmorgen heel vlot verlopen.
Ik heb zogoed als niets gevoeld. Maar misschien komt dat ook doordat mijn pijngrens ondertussen iets hoger ligt dan het gemiddelde?
Nu is alles wat aan het wakker worden, dus voelt het alsof ik een pijnlijke blauwe schouder hebt. Maar ook dat gaat wel weer over.
Als het lukt proberen we vanavond de port-a-cath al aan te prikken, zodat ik opnieuw een dag of twee sondevoeding kan krijgen. Zal misschien ook helpen om mijn obstructie te laten verdwijnen. Want die houdt me momenteel wel wat tegen om leuke dingetjes te doen.
Als ik eraan denk zal ik eens een foto nemen van de port-a-cath, dan weet iedereen hoe zoietske eruit ziet. En voor de gevoelige kijker, ik zal eerst waarschuwen. Ik heb het zelf nog niet gezien, maar het schijnt dat het niets inhoudt.
Dus nu alleen de obstructie nog, en Mieke is er weer 100 % bovenop. Mijn morfinepleisters doen flink hun werk en moet ik zeker nog niet verhogen. En misschien met inderdaad constant cortisone toe te voegen, zoals mijn huisarts voorstelt, verdwijnt mijn pijnlijk buikje ook. Want hoeveel morfine je ook neemt, een harde buik neem je enkel weg met cortisone (of na de bevalling, hihi).

Bedankt allemaal om me verder nieuwsgierig te maken voor 'de vliegeraar', maar het leest heel vlot, en ik ga er nu aan verder knabbelen zie.

PS: voor de schatten die mij een kaartje stuurden, zouden jullie je adres eens kunnen mailen naar me? Dan stuur ik er graag eens eentje terug. Bedankt!