Didier heeft een angine. Hij is gisteren nog serieus ziek geweest, maar ik mocht al een beetje voor hem zorgen, oef.
Nu hij antibiotica heeft, voelt hij zich al veel beter. Maar ik hoop dat hij toch nog wat rustig blijft, zo voor het weekend met onze kindjes.

Ik kan al twee nachten niet slapen. Ik vermoed dat het komt doordat ik niet dicht bij Didier kan liggen en bijgevolg mijn draai niet vind...
Dus vanmorgen was ik sowieso al niet te fris toen ik opstond, en als je daarbij nog rekent dat ik gisteren mijn cortisone en morfine had gestopt, dan kan je al raden dat het niet te best met me ging.
Ik heb dus maar weer een plakkertje morfine gekleefd en de pomp met cortisone is terug aangeschakeld.
Grote Zus heeft me geëntertaind terwijl ik deze voormiddag in de zetel lag en ik hoop dat mijn bubbelbad met eucalyptusolie van deze morgen mij wat beschermt tegen de angine van Didier.
Ik krijg dus onmiddellijk pijn in mijn benen als ik vermoeid ben of medicatie verander. Verdorie toch.

Marieke vroeg me of ik misschien graag pijn heb. Dat zeker niet, maar je moet me toch eens laten proberen hé.
De pomp op zich is voor mij eigenlijk niet het probleem, maar door het vocht dat ik op hou, doen die naalden altijd pijn.
Dus gaan we eens proberen met een nieuwe soort cortisonepillen. Laat ons hopen dat het lukt, ik zou héél blij zijn.
En ik belde ondertussen ook naar de kinesist. We zouden eens proberen of lymfedrainage mijn ongemakken wat vermindert. En er misschien weer kan voor zorgen dat mijn gezicht zijn vorm terug krijgt?!

Een tijdje terug gingen mijn broer en ik samen een ring kiezen voor hem.
Ik liet er ook een zinnetje in graveren. Deze namiddag ga ik de ring halen. Ik ben nieuwsgierig of het mooi gelukt is. En eigenlijk wil ik die ring dan zo vlug mogelijk gaan geven, maar ja, onze agenda voor komend weekend staat alweer volboekt.
Dries, het spijt me, maar je zal toch nog eventjes moeten wachten...

Na mijn rustvoormiddagje, en nu ik opnieuw mijn medicatie heb, zal ik nu maar in actie schieten.