Ik wist dat het ooit ging komen, maar het is daarom geen leuker nieuws.
Gisterennacht heb ik heerlijk geslapen, behalve een half uurtje. Ik moest kuchen, maar toen ik diep adem wou halen, kreeg ik verschrikkelijk veel pijn.
Mijn volledige linkerkant van aan mijn middenrif tot en met mijn schouderblad, trok samen.
Maar eens mijn kuchje over was, sliep ik lekker verder. Ik was oververmoeid van de twee vorige nachten, en aangezien Didier nu wat beter is, kunnen we weer slapen zoals we altijd doen.
Toen ik gisterenochtend opstond, kon ik bijna niet ademen van de pijn.
Ik heb onmiddellijk morfinepillen bijgenomen en mijn morfinepleister verhoogd (het duurt minimum vier uur voor die pleister volledig werkt).
Voor het zekerste belde ik Marieke en kwam ze 's middags langs.
Ze luisterde naar mijn longen en hoorde dat er niets meer zit (mijn longen wel nog hé, maar niets van infectie of dergelijke).
Om het honderd procent zeker te zijn laat ik volgende week een foto nemen, maar het ziet er naar uit dat ik uitzaaiingen heb naast of op mijn longen. Vermoedelijk zit het er al een tijdje, maar nu krijg ik er dus last van.
Nu zoek ik dus de juiste combinatie van medicatie om de symptomen onder controle te krijgen.
Ik heb nu morfinepleisters ter waarde van 75 (ik had 12,5).
Van de cortisone heb ik nu één ampule, en nog die nieuwe soort pilletjes. Vanavond ga ik over op twee ampulen cortisone.
De pijn is nu maar één op tien meer, oef. Maar ik zou het natuurlijk graag nul op tien krijgen.
Maar blijkbaar ben ik op de goede weg met mijn medicatie.
Sowieso ben ik al kortademig als ik bepaalde inspanningen doe, en nu doet dat natuurlijk wel pijn als ik zo een minuutje achter adem moet snakken. Maar dat duurt gelukkig nooit lang.
Het is natuurlijk even schrikken. Zeker aangezien ik het gevoel had de laatste tijd dat alles wat stil lag. Maar aangezien ik wist dat dit kon komen, en aangezien ik weet dat er niets kan worden tegen gedaan behalve symptoombestrijding, heb ik het niet zo moeilijk.
Ik vind het jammer. Maar ik hoop dat het niet te vlug gaat, daar aan die longetjes.
En het is iets compleet nieuws, dus ik ben er wel mee bezig wat de symptomen precies zullen zijn.
Maar nu ben ik vooral blij dat de pijn voor negentig procent onder controle is.
Ik laat het niet aan mijn hart komen (ook letterlijk niet, hihi).
We vertrekken nu met de pagadders naar de McDonalds en gaan dan kijken naar de nieuwe animatiefilm Bolt.
Een dagje lekker genieten met de kids, voor school weer begint morgen.
Zodra ik de uitslag van de foto's heb, laat ik meer weten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Goed dat de pijn veel minder is nu.
Het is wel schrikken als ik het nieuws van je longen las.
Goed dat je vandaag met de kids op stap gaat. Alles doen wat je kan Mieke!
Super-mama.
En laat nu de plakkers hangen hé Mieke.
Liefs
Als deze sterke madam het over pijn heeft, dan moet het wel serieus zeer gedaan hebben. Ik ben blij dat het nu weer onder controle is en hopelijk hebben jullie genoten van de film en de Mac ;-)
gadverdamme! verwacht, misschien wel, maar het komt toch wel veeeeel te vroeg nu hé! ik hoop dat het je lukt de pijn weer op 0 te krijgen meid! en verder, toch maar doen waar je zin in hebt hé!
knuf!
Mogow, allé zeg, Sterkte meid, maar tegen zo'n straffe madam moeten we dat niet zeggen hé... we zien jou nu af en toe in een "flits" op TV ...Mieke, net nu we deze week jouw heerlijke belevenis op tv mogen bekijken... we duimen : en...straks een BWVl !!! Knuffelke ! D.
verdikke meid... ik had zo met je gehoopt dat het nog wat zou duren voordat je weer last begon te krijgen.. ook ik hoop dat je snel de pijn onder controle hebt en dan vrolijk verder kan met het uitvoeren van al de plannen die je nog staan..
dikke zoen
frieke
Een reactie posten