De waarheid

Er is hier de laatste dagen één en ander veranderd.
Waar moet ik beginnen?

Vanmorgen heb ik opnieuw een foto laten nemen van mijn longen. De longontsteking is volledig verdwenen, dus dat is goed nieuws.
Toen namen ze een echografie van mijn rechterbeen. Dat zit sinds vorige week dubbel van dikte.
Ik heb op verschillende plaatsen tromboses.
Gisteren had ik al een steunkous besteld. Ik hoop dat die morgen zal binnen zijn.
Verder moet ik flink in beweging blijven, als ik rust mijn been hoog leggen en spuitjes zetten.
Die spuitjes zijn verschrikkelijk pijnlijk, hoe traag ik ze ook inspuit. En de blauwe plekken die ik eraan overhoud zijn ook niet echt om aan te zien, maar het is op mijn bil, dus niemand die het ziet. Ik smeer er Herudoid op, dat helpt om blauwe plekken wat vlugger te laten verdwijnen.
Het is lastig, zo'n dik been. Trappen zijn moeilijk te nemen, 's avonds doet het pijn en ik moet heel goed uitkijken dat ik niet val. Het is geen blok ààn mijn been, maar mijn been is een blok ;-D

Sinds vorige week ben ik er lichamelijk sterk op achteruit gegaan. Ik voelde het wel, maar besefte niet wat dit inhield. Tot gisteren.
Toen Marieke langskwam en zoals gewoonlijk vroeg hoe het met me ging, antwoordde ik eens niet met 'alles goed!', maar begon ik te huilen. Ik besefte plots dat het niet goed met me gaat. En dat heeft zij mij nu inderdaad bevestigd.
Al mijn positivisme maakt het soms heel gemakkelijk voor de mensen rond me, maar dat maakt het natuurlijk ook moeilijker als ze slecht nieuws moeten brengen. Dus voor Marieke was dit het moment om de waarheid te vertellen. En die waarheid wist ik eigenlijk ook al.

De kanker is de strijd aan het winnen. Het blijft in mijn buik, waarvoor ik wel gelukkig ben. Het zou slechter zijn moest het naar mijn hersenen gaan, of naar mijn longen of zo.
Maar de druk in mijn buik is verschrikkelijk toegenomen. Mede daardoor heb ik ook die tromboses in mijn been. Door de combinatie van de twee loop ik de laatste dagen heel vermoeid. Hopelijk gaat dit weer over.
Gisterenavond hebben we de cortisone verhoogd. Morgen opnieuw wat hoger. Het is nu opnieuw wat zoeken naar de juiste dosis.
Zodra de symptomen onder controle zijn, dan mag ik af en toe een dag of twee zonder pomp. Maar nu moeten we eerst alles indijken.
Ja, ik heb het zelf gezocht. En nu begrijp ik dat ook. Marieke en ik spraken wat naast elkaar de voorgaande weken (of ik wou het niet begrijpen? ;-D ).
De symptomen zijn naar boven gekomen door die zes dagen zonder pomp.
Maar langs de andere kant heeft dit er ook voor gezorgd dat ik nu klaar zie en het besef dat het niet goed gaat met me.

Gisteren hebben Didier, ik en mijn mama een heel zware emotionele dag gehad.
Maar we hebben er allemaal kunnen over praten en alles in perspectief brengen.
Ik kan nu enkel voor mezelf spreken, maar vandaag ben ik er emotioneel alweer helemaal bovenop.

Wat we nu gaan doen is onze prioriteiten herbekijken.
Wat willen we echt nog doen? Wat moeten we echt nog doen?
En mensen, ik ga nu niet meer veranderen. Dit blijft op de eerste plaats genieten van elke dag.
En het feit dat ik kan genieten van dweilen en strijken zal ook nooit veranderen.

Ik heb nog twee zaken die goed nieuws zijn.

Het eerste is natuurlijk geen 100 % zeker, maar op basis van de evolutie van de kanker, liet Marieke weten dat ik vermoedelijk zal 'gaan als een kaarsje'.
Dat betekent dat ik goed zou blijven tot op het allerlaatste moment, wat dan een kwestie van dagen of zo zou zijn.
Als een mens dan toch moet sterven, dan wil ik het heel graag op die manier.
Laat ons hopen dat het zo zal zijn.
(Marieke, moest je dit lezen, help je onthouden dat we hier nog over kletsen?)

Het tweede goede nieuws kregen we vanavond. We kregen de uitslag van het genetisch onderzoek. En mijn eierstokkanker is niet genetisch bepaald.
De psycholoog die bij het gesprek zat vroeg of dit mij dan niet doet afvragen 'waarom?' .
Totaal niet !
Het maakt me gelukkig. Mijn mama, zus en broer, mijn kinderen, mijn neefjes en nichtjes, ... Zij moeten hun leven niet aanpassen omdat plots blijkt dat ze een genetische aanleg hebben voor eierstokkanker, borstkanker (voor de dames), prostaatkanker of darmkanker (voor de heren).
En dat maakt mij dan weer gelukkig.