Vandaag is t 2 maand geleden dat mieke gestorven is. De scheurkalender staat bij mij nog op 12 april en daar zal hij blijven staan. Alles is hier een beetje blijven stil staan. Haar jas hangt nog op de kapstok, haar kledij naast de mijne in de kast, vele foto’s met overal haar stralende lach, ja mieke is hier nog.
Hoe gaat het met je ? is een vraag die ik al duizend maal heb gehoord. En ja ik weet het niet… moet ik goed zeggen want ja ik ben toch opgestaan s morgens en k heb toch al een keer kunnen glimlachen vanmorgen … da s al goed toch ?
Moet ik slecht zeggen omdat ik de vorige avond heb naar een cd geluisterd en heb zitten janken ? Of omdat ik vele avonden gewoon in slaap val in de zetel en pas s nachts terug wakker kom, om te beseffen dat het eigenlijk toch niemand last van heeft want de slaapkamer is leeg.
Tja ge moet vooruit zegt iedereen, en ik knik dan welgemeend mee …en ik besef dat de mensen gelijk hebben maar … soms zou ik liever nen even welgemeende fuck you zeggen in de plaats moh ik ben kowlier niet he.
Ik weet wel dat ik vooruit moet, en ik doe mijn best … maar vroeger deed ik mijn best en mieke deed de rest …
Ik ben zo blij dat ik haar altijd heb verteld hoe graag ik haar zag en hoeveel ze voor me betekende …op ieder potje past een dekseltje … maar die dekselse mieke paste me wel.
Zij kon me laten lachen, sussen, doen wenen, ontroeren, gelukkig zijn, rust brengen, me een goed gevoel geven, mijn veilige haven in een gezelschap … en zo veel meer… met zij erbij was ik volledig.
Nu zit dien halven hier weer … ben weer wat opvliegender, ik voel me niet gelukkig, ik mijd gezelschappen, ik lach maar niet van harte, ik vind geen rust …
Maar ik doe mijn best …
Ik heb balder gezien net na zijn eerste communie achteraan in de kerk om zijn cadeau te geven, en zondag hebben de jongens hier een paar uurkes komen spelen. Het is niet zoveel als ik zou wensen maar tja laat het ons een start noemen … het is voor iedereen wat zoeken.
De jongens stellen het goed, het is wonderbaarlijk hoe flexibel kindjes zijn aan die leeftijd.
Maar pas op als je het dan totaal niet verwacht, stellen ze een pijnlijke vraag of een zin die je overhoop haalt zoals tristan zondag : vroeger was mama leuk, nu niet meer he didier want ze is dood… 3 jaar oud en wat moet je daarmee … ik heb hem verteld over de leuke dingen die we samen met mieke hebben gedaan … maar na een minuut was hij alweer op zoek om een autootje ..
Met shannon gaat alles goed maar ze mist net als ik een beetje het gezinnetje. Het is voor haar ook heel anders thuiskomen he … nu zo opeens weer in plaats van een levendige bende, enkel maar bij de papa…. Maar het is een schat en ik heb er zoveel deugd van.
Ik heb al naar een aantal koersen geweest met willem, voetbal, hof en nog iets in kasteel d’aertrycke met mijn ma mee en naar shannons dansfeest, naar tricky’s verjaardagsfeest, en al bij enkelen op bezoek, of klein uitstap …we proberen ons niet op te sluiten
Ik heb ook al een paar hele leuke mails gehad, van jullie dus ..blog fanatics … het doet altijd deugd om een mailke te krijgen al is het van iemand die ik eigenlijk niet ken … en vooral dat sommige blijven contact houden vind ik echt leuk .. ik ga niet opsommen want dan vergeet ik vast iemand.
Dus dank je wel aan iedereen die me een beetje probeert te helpen, het lukt wel de ene dag beter dan de andere
Ik ga afsluiten met een heel vreemd gebeuren : ik ging dus naar Kasteel d’aertrijcke waar op hemelvaartdag een evenement was voor vanalles in hof en huis… er stond daar langs de wandelpaden een wagen van Loewe… met flat screens … wij daar binnen … maar onmiddellijk zag ik op het scherm : michael Bublé… ge moet weten dat mieke en ik maar naar 1 concert samen zijn kunnen gaan (de rest door ziekte in het water gevallen) : Michael Bublé … en het liedeje was : home !
Dit is een fragment uit het lied, de laatste 2 strofes =
And I’m surrounded by
A million people
IStill feel all alone
Oh, let me go home
Oh, I miss you, you know
Let me go home
I’ve had my runBaby,
I’m doneI gotta go home
Let me go home
It will all be all right
I’ll be home tonight
I’m coming back home
Ik heb echt kippevel gehad …. En hoe stom het ook klinkt ik heb bijna geen oog dicht gedaan die nacht … want ik hoopte dat het waar was,
was het een toeval of een boodschap ?
Dikke knuffel van Didier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
16 opmerkingen:
ik weet niet of je hier al van gehoord hebt, en of je der zelf wel enige behoefte aan hebt, maar hier vind je wellicht enkele lotgenoten en/of steun : www.houvast.be
btw: doe gie moh wuk daj peist da goe is ;-)
Dag Didier, heb sinds het feestje van Tricky elke dag op Mieke’s blog komen kijken. Je had me curieus gemaakt zè (typisch vrouwelijk zeker?). Ben blij dat je er opnieuw een bericht geplaatst hebt.
Nog heel veel sterkte en ik mail je nog wel!
dikke knuffel
Marie Ann
Ik geloof niet in het toeval. Alles heeft een betekenis, denk ik.
Veel sterkte!
hé, je doet het duidelijk goed.
Zwaar zal het zeker en vast zijn.
Tijd, geduld, ...
De tijd gaat inderdaad heel vlug!! 2 maand niet te geloven!! K denk nog iedere dag aan haar!! En dat doe ik met een lach en een traan. Met een lach als ik terug denk aan die mooie herinneringen en met een traan omdat er geen nieuwe komen en haar verschrikkelijk mis.
Ze blijft voor eeuwig in ons hart.
Hou je goed didier en familie
Dag Mieke,
Ja,ik richt me tot jou want ik weet dat je meeleest achter Didier zijn schouders,..al 2 maand dat we hier jouw opgewekte,supermoedige,eerlijke en grappige "jij" moeten missen!En jij mist ons ook,dat weet ik zeker.Weer typisch jij om op zo'n manier Didier te laten zien en horen dat je hier nog bent,in de wind,de bloemen,de lucht,in alles wat ademt...ik spreek niet in de verleden tijd over jou,want je leeft hier nog onder ons,in al onze herinneringen,in die van je kindjes,in die van Didier,in zijn lach en zijn tranen,in zijn hart,in ons hart,ja Mieke deze blog heeft heel wat mensen veranderd,je hebt gewoon door jezelf te zijn,die lieve mama,die lieve echtgenote,die lieve jonge sympathieke madam ons met twee voeten op de grond gezet.Want jouw verhaal leert me dat alles zo snel over kan zijn en dat ik moet genieten en aan de rem trekken en STOP zeggen en even bekomen en stilstaan...Bedankt Mieke voor alles en om nu nòg steeds je stralende zonnestralen naar ons te gooien,we missen je...ja dat doen we ècht!EN je mag trots zijn op Didier,hij is echt een sterke man,laat hem nog dikwijls zien of horen dat je er nog bent,in kleine dingen...en je drie oogappels,ja Shannon ook hoor, die dragen jou in hun hart en Mieke,ze worden groot,jij hebt hen de basis gegeven waarop ze kunnen bouwen,en Didier die blijft hun rots in de branding...Mag ik je nog één ding vragen Mieke? Wees gelukkig daarboven,dan zijn wij dat hier ook...groetjes Elke uit Vilvoorde.
Ik geloof niet dat toeval bestaat, ook niet toevallig... en denk dan ook dat Mieke je op haar manier liet weten dat ze je blijft steunen Didier.
Groetjes
Hey man,
je doet dat heel goed joh! en het lijkt me oh zo normaal dat het niet elke dag even goed lukt! trouwens, er zijn geen regels voor 'rouwen' hé! en mensen kunnen je wel willen steunen maar uiteindelijk moet jij haar het meest missen hé! en zoals ik bij Seppe* ook al schreef, het zijn de kleine, alledaagse dingen die je het meest mist hé, die arm rond je in bed, haar lekkere eten dat ze zo lang voor jou is blijven maken, haar lach (goh, wat mis ik haar typische giechellachje!!!), haar aanwezigheid, ... en ja, ik krijg opnieuw kippevel als ik hier lees wat je meegemaakt hebt met 'Home' van M.B., toen je het vertelde ben ik natuurlijk toch meteen naar dat liedje gaan luisteren en hop, daar stroomden de traantjes weer... en toevallig of niet, Mieke zou er zeker toe in staat zijn hé! Ben er trouwens ook zeker van dat ze voor mooi weer heeft gezorgd voor mijn feestje!
Dag Didier, je weet dat ik aan je denk hé! en aan Shannon natuurlijk ook! Tot gauw, tricky
Dag Didier,
Net zoals vele anderen,kom ik hier zo af en toe eens lezen en wacht ik soms op een berichtje.
Ik denk zo vaak aan Mieke,........Ik werk als verpleegster op oncologie en heb bij Mieke de eerste chemo toegediend,ze was vol goede hoop,.....
et is zo jammer dat ze er niet meer is.
Ik vind jou heel moedig,....Je doet het heel goed en probeer te genieten van de mooie dingen om je heen,...
Ik wens jou morgen een fijne vaderdag.
Liefs,Ann
http://www.bloggen.be/robinenanouk
Miekes blog staat nog in mijn blogroll dus ik weet het als er een nieuw berichtje is. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem/haar te verwijderen.
Ook al heb ik Mieke nooit gekend, toch denk ik soms aan haar. Hoe vlug alles voorbij kan zijn, het leven is niet altijd eerlijk. Ik denk echt niet dat er iemand verwacht dat jij je al goed voelt, hoor. Er is geen reden om je gevoelens weg te stoppen. Ik weet zeker dat je je ooit beter zal voelen, maar geef jezelf de tijd om te rouwen. x
Ja... Je verhaal van 'home', net na ons gesprek over 'tekens'... Goeie oortjes heeft ze ook wel hé, ons Mieke ;-).
Weet je, ik heb een nieuw lievelingsverhaal. Met ons vocaal ensemble brengen we ook poëzie in ons repertoire. Sinds vorige zaterdag hoort daar ook het verhaal van de eekhoorn en de mier bij. En telkens smaakt het heel wrang, maar moet ik toch even glimlachen...
En deze middag lekker gaan eten met Dagoog. Na al die jaren zien we elkaar terug, jawel, ook weer de 'schuld' van Mieke :-).
Lieve groetjes van ons!
Beste Didier,
Ik heb het verhaal van Mieke een tijdje geleden in de Flair gelezen. De rillingen liepen over mijn rug: zo'n stralende jonge vrouw... dit kon niet waar zijn. Ik heb net ook enkele berichtjes van jou gelezen en ik wilde je gewoon even zeggen dat jij absoluut bewonderenswaardig bent. Twijfel daar a.u.b. nooit aan. Ik kende Mieke niet persoonlijk, maar ik ben er 200% zeker van dat zij ontzettend fier is op jou en de kinderen. Ik wens je nog heel veel sterkte!
Veel liefs uit Genk,
Bo
Volgens mij is het geen toeval.
Didier, je mag binnenkort wat nieuws van mij verwachten (wat nieuwsgierigheid opwekken kan geen kwaad hoop ik). Ik breng dan iets binnen (het zijn geen glitterpennen en zo - ja, Shirley en ik hebben nogal wat bijgekletst - merci Mieke om ons weer samen te brengen).
Ik vraag niet hoe het met jou is, waar kan je daar nu op antwoorden hé. Je hoort ook niet veel van mij - woorden schieten tekort hé, maar ik denk wel veel aan jullie.
Tot binnenkort !
Hoi Didier,
Wat ben ik blij om wat nieuws te lezen op Mieke's blog. Het is toch zo verdomd hard hé....geen rust vinden, het gemis...de knuffels.En hoe zit het hier boven eigenlijk, heeft Mieke Seppe al gezien. En boel vragen.....
En het liedje dat je hoorde van Michael Bublé...ik geloof dat toeval niet bestaat. Ben er zeker van dat Mieke hier tussen zit.
Warme groet en veel sterkte.
Didier,
Uit ervaring weet ik dat het niet gemakkelijk is om het afscheid van een geliefde persoon te dragen. Wat het wel dragelijker maakt zijn de tekens zoals je ervaren hebt met het liedje. Als je openstaat voor dingen zoals dit, zal je er misschien nog meedere tegenkomen... Mieke is nog in je buurt en zal dat af en toe laten merken... veel sterkte, Nancy.
Ik ken Mieke helemaal niet maar ze zit duidelijk in je hart..
Groetjes
Een reactie posten