maar zoals al een paar hebben gezegd, ik sla me erdoor ... al moet ik toegeven dat ik al vele malen heb gedacht : pfffft hier is niks meer aan, maar dan ebt dat gevoel na een paar dagen weer een beetje weg ..
in vele dingen spiegel ik me : wat zou mieke zeggen, wat zou zij willen dat ik doe... vele dingen blijf ik doen zoals jij wou : zorgen dat huis netjes is, ja ik probeer ook voor shannon te zorgen zoals wij voor ogen hadden, ik leef (jij weet wat ik wil zeggen), ik zeg of schrijf gewoon wat ik denk recht voor de raap, ik probeer contact te houden met vrienden, afstand te nemen van wie mij niet genegen is, een beetje op mijn gewicht te letten, gezond eten, ja zelfs een nieuwe broek halen ... maar vele dingen zijn met vallen en opstaan, en met lange tanden hihihi
En soms is mijn enige vraag : zou mieke nu trots zijn geweest op me ?
Toch zijn er alle dingen die ik gewoon anders doe : op zijn didiers (ge hebt al schrik he hihihih)
6 maand : al veel dingen zijn anders , en nog veel dingen hetzelfde ... ja ik bezoek je nog bijna alle dagen, maar nee ik ween niet meer alle dagen... veel dezelfde vrienden, al enkele andere ...
soms denk ik hey is dat wel normaal, of moest ik nu niet anders doen of zijn ... maar rouwen is geen exacte wetenschap blijkbaar .. voor mij mag het anders zijn.....
is het al lang of is het kort ? te lang om in een hoekje te zitten wenen, te kort om te verwerken .... te lang om te blijven stilstaan, te kort om verder tedoen ....
Beschaamd omdat ik soms nog ween aan je graf, na luisteren van een liedje, na lezen op de blog, na zien van een trouw op tv ...beschaamd omdat ik foeter als club verliest, plannen maak met shannon, lach bij vrienden, leuk was met ma en willem...
Beschaamd om een aantal dingen die niet gelukt zijn : jouw kindjes, mensen uit jouw omgeving ... zaken en mensen waar we problemen verwachtten maar waar nu de worst-case scenario een feit is . Beschaamd omdat ik ook voor een deel heb gefaald om beter te doen dan verwacht, .... kortom : het blijft een dunne koord om op te balanceren
Een ding is voor altijd het zelfde :
Onafscheidelijk draag je ik nu al 6 maand in mijn hart, symbolisch ben je bij mij gebleven in het hangertje rond mijn nek die nog geen seconde is afgeweest. .. LU4ever and more .. dat zeiden wij aan elkaar en dat zal nooit veranderen ...
9 opmerkingen:
mooi
wat heb je dit ongelooflijk mooi en eerlijk geschreven didier...
en uit hoe ik Mieke kende, weet ik wel zeker dat ze trots op jou is...
natuurlijk loopt het niet helemaal zoals verwacht (of misschien net wel?!), maar er zijn ook dingen die jij niet helemaal zelf in de hand hebt hé!
enne, dat je nog regelmatig traantjes laat om haar... daar hoef je je al helemaal niet voor te schamen... wees maar zeker dat dat hier (en op vele andere plaatsen) ook nog vaak gebeurt hoor!
Zo jammer dat ik zo ver woon hé!
maar ik bel je gauw nog eens (als ik weer stem heb, want die is momenteel gaan lopen ;-))
dikke knuffel!
ps: ik wilde ook al eens eerder reageren via je FB, maar dat lukte nooit :-(
nog een ps: leuk van de foto's hiernaast...
Toen ik je bericht zag, dacht ik: '6 maanden al, de tijd gaat toch ongenadig snel'. Maar dan bedacht ik dat in jouw geval de tijd waarschijnlijk ongenadig traag gaat met momenten. Het moet een zeer dubbel gevoel zijn om soms te genieten van het leven en dan te denken dat het eigenlijk niet mag. En hoewel ik Mieke nooit echt gekend heb buiten de blog, denk ik wel dat ze zou willen dat je leeft en langzaam maar zeker weer gelukkig wordt. De gelukkige momenten komen terug, zullen vermeerderen en op een goeie dag de ongelukkige een beetje overschaduwen. En daarna steeds meer. Alles heeft zijn tijd nodig, geef het tijd. Ik ben zeker dat het goed komt me jou en de mensen die je lief hebt. Je zal haar nooit vergeten maar dat hoeft ook niet. Echte liefde vergeet je niet.
6 maand...de tijd staat inderdaad niet stil...Geniet verder van de mooie herinneringen die Mieke in je hart liet, ik ben er zeker van dat ze van hierboven ziet dat het goed is. Hoewel ik haar nooit gekend heb, heb ik het gevoel dat niet alles perfect moest zijn voor haar. Doe zo verder Didier, ze is trots op jou!
hey moatje!!! Eındelıjk kan ık je een berıchtje sturen, want t ınternet lukt nıe te bıen hıer ın turkenland!! K denk ıedere dag aan je en je foto draag ık met me mee net zoals de herınnerıngen!! Vorıg jaar belden ze me rond dıe perıode op voor t feest, waar ık door mn reıs jammergenoeg nıet aanwezıg kon zıjn. Maar dıe bewuste dag belde jıj me op, een paar dagen later belde ık je op met het nıeuws dat ık je waterpıjp had. Jammergenoeg bleef dıt enkel bıj een droom, nooıt hebben we het kunnen uıt testen, jouw zıekte heeft ons dat belet!!
Ik mıs je zo erg en ben toch zo verdomd blıj dat ık je gekend heb en dat we elkaar nog terug gevonden hebben na een paar jaar out of contact.. Ik kom na mn reıs zeker terug langs.
mıss u pıpotje
Didier,
We kennen elkaar niet, heb Mieke ook nooit gekend, 1 maal mee gebabbeld in het ziekenhuis. Ze was vol lof over je. En ook al ben je beschaamd over sommige zaken, situaties die niet lopen zoals ze moeten, toch ben ik er zeker van dat Mieke trots op je is. Gewoon omdat je je best hebt gedaan. Soms lukt iets niet zoals je wil en soms heb je situaties niet in handen of heb je er geen controle over. Doe maar voort zoals je bezig bent. Je doet het goed. En op zijn Didiers dat kan zo slecht niet zijn........
Tania
Dag Mieke
Weer een maand erbij...tijd vliegt en soms ook niet.
Je ventje maakt het goed,doet zijn best jouw dromen te verwezenlijken,probeert zelf zijn dromen weer wat op te bouwen...het leven tikt als de klok verder..
We missen je hier op je blog want jouw laatste reactie heb ik al zo dikwijls herlezen en dan denk ik:Ach Mieke,wist je dat dat je laatste keer op de blog zou zijn?
Wist je dat nu zes maanden later we hier nog aan het tokkelen zijn aan jouw verhaal?Want jouw verhaal is niet gestopt zes maanden geleden,nee het leeft verder,bij Didier,Shannon,je kindjes...bij ons.
We helpen allemaal een beetje ons eigen verhaal aan dat van jou op te trekken,niet teveel te piekeren,die positieve energie heb ik van jou overgekregen..
Bedankt Mieke,nog maar eens,dankzij jou heb ik een toffe mailmaat gevonden en kan ik alleen maar vaststellen dat jouw ventje jouw trots waard is.
Een dikke knuffel daarboven tussen de sterren en geef Veerle een dikke kus van mij wil je?
Elke en co uit Vilvoorde
Zo mooi en recht uit het hart geschreven.
Rouwen is inderdaad met vallen en opstaan, en je hoeft je niet schuldig te voelen als er al es een "betere" dag tussen zit. Ik weet zeker dat Mieke trots is op jou.
Heel veel moed en sterkte.
Dikke knuff.
Hallo Didier
Je verwoordt zo mooi wat je voelt! Mieke zou heel fier zijn op jou, laat daar geen twijfel over bestaan! Nog heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf en Shannon.
Groetjes
Marie Ann
Een reactie posten